Jak božaja rasa
Napadaje ŭ dastatku,
Ty zahubiš parasia,
A znojdzieš śvinamatku.
Paśla daždžu ŭ čaćvier,
A moža, j papiarednie,
Ty zhubiš mieł, pavier,
A znojdzieš, bracie, krejdu.
A ŭ śnie ciabie anioł
Pahładzić ručkaj zdoleŭ,
Ty zhubiš tolki nol,
A znojdzieš trojčy bolej.
A pašancuje znoŭ,
To na śviatyja nihdy
Ty zhubiš paru snoŭ
A znojdzieš raptam mihdy.
Kałi naprykancy
Pačuješ śvist račyny,
Ty zhubiš dva dubcy,
A znojdzieš dzierkačynu.
I kab jakaja dreń
Zajzdrościła nia zredku,
Ty zhubiš tolki chren,
Tym časam znojdzieš redźku.
Ździviŭsia abałduj,
Pačuŭšy pry nahodzie ž:
Zhubiŭ – dyk nie biaduj,
Nia radujsia – jak znojdzieš.
|
|
